Obecny rynek pracownika kształtuje się w oparciu o presję płacową i chęć jak najsilniejszego obniżenia kosztów pracy. W krok za tym naciskiem podąża polski rząd, który przygotował nowelizację ustawy, mającą na celu z jednej strony obniżenie stawki podatku dochodowego, z drugiej zaś podwyższenie kosztów uzyskania przychodu. W ten sposób państwo zmierza do tego, aby w kieszeni podatników pozostawało więcej pieniędzy niż dotychczas.
Jedną z najważniejszych zmian zapowiedzianych w tzw. piątce Kaczyńskiego jest obniżenie stawki podatku dochodowego z obecnych 18% na 17%, pozwalające na pozostawienie większej kwoty netto w kieszeni podatnika. Na ten moment nie wiadomo jeszcze, kiedy nowelizacja ustawy wejdzie w życie, choć z dużą dozą prawdopodobieństwa można zakładać, że stanie się to jesienią 2019 roku.
Jednym z podstawowych elementów zmiany jest zwiększenie kwot związanych z kosztami, jakie pracownicy ponoszą w związku z podejmowaniem pracy. Pracownicy zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę aktualnie mają roczne koszty uzyskania przychodu na poziomie 1335 zł (w przypadku osób dojeżdżających do pracy z innej miejscowości jest to 1668,72 zł). Według propozycji rządu, kwota ta uległaby podwojeniu lub potrojeniu. Po zmianie koszty uzyskania przychodu pracownika zatrudnionego na etacie, zamiast dzisiejszego 1335 złotych, wynosiłyby około 3000 złotych. W ten sposób w kieszeni osoby zatrudnionej zostawałoby 60 zł. W przypadku, gdy rząd zdecydowałby się na potrojenie tej kwoty, wówczas pracownik zyskałby już 120 złotych. Tego typu zmiana mogłaby oddziaływać korzystnie na obecny rynek pracy, hamując nasilającą się presję płacową wywieraną na pracodawcach.
Celem powyższych zmian proponowanych przez rząd jest z jednej strony wkupienie się w łaski osób w wieku produkcyjnym, które do tej pory nie były beneficjentami programów rządowych, z drugiej zaś – próba zwiększenia aktywności zawodowej Polaków.
